ลืมตามาใต้ฝ่าเท้า
อยู่ในร่มเงาของพ่อตั้งแต่วันนั้น
สิ่งที่เห็นจนชินตา ตลอดเวลาที่เนิ่นนาน
คือภาพพ่อเหนื่อยกับงานเพื่อลูกทุกคน
ทุกที่ยังมีรอยเท้า
กี่วันร้อนผ่าวทั้งหนาวทั้งลมแดดฝน
หกสิบปีที่ตื่นมาเพื่อยกเวลาให้ปวงชน
ให้หญ้าทุกต้นบนแผ่นดินนี้สบาย
เหงื่อที่ไหลหลั่งล้างทุกความลำเค็ญ
สร้างความร่มเย็นให้ทั่วไทย
บุญคุณได้หยั่งรากลง ดั่งต้นไม้
ที่แผ่กิ่งใบเสียดฟ้า
เมื่อพ่อยิ้ม ลูกทุกคนอิ่มใจ
ได้ข่าวพ่อไม่สบายลูกไม่อาจหลับตา
รู้ว่าพ่อเหนื่อยนัก ลูกส่งรักมา
ขอพรให้พ่อเป็นสุขกายใจไม่อ่อนล้า
ให้อยู่คู่ฟ้านิรันดร์
น้ำตาที่หลั่งเป็นสาย
จากความปลื้มใจชื่นใจพ่อเป็นมิ่งขวัญ
มือที่ยกขึ้นโบกมาประทับตรึงตราไว้แสนนาน
ให้ลูกทุกคนซาบซึ้งถึงกลางใจ
เหงื่อที่ไหลหลั่งล้างทุกความลำเค็ญ
สร้างความร่มเย็นให้ทั่วไทย
บุญคุณได้หยั่งรากลง ดั่งต้นไม้
ที่แผ่กิ่งใบเสียดฟ้า
เมื่อพ่อยิ้ม ลูกทุกคนอิ่มใจ
ได้ข่าวพ่อไม่สบายลูกไม่อาจหลับตา
รู้ว่าพ่อเหนื่อยนัก ลูกส่งรักมา
ขอพรให้พ่อเป็นสุขกายใจไม่อ่อนล้า
ให้อยู่คู่ฟ้านิรันดร์
เกิดบนดินแดนแห่งนี้เราโชคดีกว่าชาติใด
จุดรวมความเป็นไทยก็คือมีพ่อที่ดีแสนดี
ทุ่มเทพลังกายเพื่อให้บ้านเราเย็นใจ จนวันนี้
เมื่อพ่อยิ้ม ลูกทุกคนอิ่มใจ
ได้ข่าวพ่อไม่สบายลูกไม่อาจหลับตา
รู้ว่าพ่อเหนื่อยนัก ลูกส่งรักมา
ขอพรให้พ่อเป็นสุขกายใจไม่อ่อนล้า
เมื่อพ่อยิ้ม ลูกทุกคนอิ่มใจ
ได้ข่าวพ่อไม่สบายลูกไม่อาจหลับตา
รู้ว่าพ่อเหนื่อยนัก ลูกส่งรักมา
ขอพรให้พ่อเป็นสุขกายใจไม่อ่อนล้า
ให้อยู่คู่ฟ้านิรันดร์
ขอพรให้ทรงแข็งแรงไม่อ่อนล้า
ให้อยู่คู่ฟ้าไทย